Hoe de UP Beertjes 4 jaar geleden begonnen!
Mirjam Boers-Steinmann • 5 oktober 2020
Een klein meisje als inspiratie..
Toen mijn nichtje een jaar of drie was, waren we op een middag door alle boekjes heen.
Of ik niet een ander verhaaltje kende?
Zo kwam bij mij een warme herinnering terug.
Mijn vader vertelde toen ik klein was over de avonturen van Ukkie en Pukkie.
Zo begon ik dit kleine meisje te vertellen over de twee Beertjes.
Wat was ze enthousiast, ze hing aan mijn lippen.
Elke week moest er een nieuw en spannend avontuur vertelt worden.
Tot ze op een middag zei: "Vertel nog eens over Wallie de Walvis!"
Toen had ik een probleem, want mijn geheugen liet me in de steek.
Hoe ging het ook al weer?
Maar zij kon mij het haarfijn uitleggen en ik realiseerde me dat ze het wel erg leuk leek te vinden.
Langzaam ontstond er een idee in mijn hoofd, zou ik niet op kunnen schrijven.
Handig voor mezelf en voor papa en mama, want die moesten er ook al aan geloven.
Ik ben al jaren chronisch ziek en dat doet wat met je zelfvertrouwen.
Maar schrijven kan je liggend op de bank.
En wat had ik te verliezen?
Ik deed het slechts voor dat kleine meisje, zodat ik de avonturen niet meer zou vergeten.
Het lukte voor geen meter.
Daar lag ik dan, op de bank zonder enige inspiratie.
Telkens werd ik afgeleid door telefoons, lawaai van buiten en huishoudelijke taken.
Dit werkte niet!
Gelukkig is mijn vader schrijver en hij had wel een advies.
Afzondering, geen prikkels, geen verplichtingen.
Dat werkte voor hem en misschien ook wel voor mij.
Precies in die periode ging mijn man Bastiaan voor zijn werk naar het buitenland.
Dit was mijn kans!
Ik boekte een midweek een huisje op Strandpark Vlugtenburg in 's Gravenzande.
Op een park met weinig faciliteiten, behalve dat het naast het strand ligt.
Perfect, als het niks wordt kan ik in elk geval naar het strand.
Maar het werd wel wat!
In vijf dagen schreef ik het complete raamwerk voor het eerste avontuur van Ukkie en Pukkie.
Ik kwam volledig opgeladen naar huis.
Ik had een verhaal!
Nu moest het nog uitgewerkt worden.
Want ik had dan wel een verhaal, het was veel te langdradig voor mijn jonge nichtje.
En ik had een duidelijk beeld.
Het moet net zo eenvoudig zijn als Nijntje en Jip en Janneke.
Hoe moeilijk kan dat nou zijn.....